အကယ္၍သာ….

အေျခအေနက ေတာ္ေတာ္ေလး မေကာင္းတဲ႕ အေနအထား။ ေသြးသြင္းခြဲစိတ္မႈ လုပ္မွပဲ အသက္ဆက္ ရွင္သန္ႏိုင္မဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ ရွိမယ္။ ေသြးသာ မသြင္းဘူးဆိုရင္ သူ အသက္ဆက္ ရွင္ႏိုင္ဖို႕ ဘယ္လိုမွ အာမမခံႏိုင္။ ေသြး သြင္းစရာ ကလည္း စစ္ျဖစ္ေနတဲ႕ အခုလို အခ်ိန္ကာလမွာ ဘယ္က ေသြးလႈရွင္ကို သြားရွာရပါ႕။ ေဆးရံုမွာ ရွိတဲ႕ ေသြးေတြကလည္း သူ႕မတိုင္ခင္ ေရာက္လာတဲ႕ လူနာေတြ အတြက္ သံုးလို႕ ကုန္ေနၿပီ။ ေလာေလာဆယ္ ေသြးသြင္းမယ္ ဆိုရင္ ရွိတဲ႕ ေသြးေလွာင္ခန္းထဲ ေအးခဲထားတဲ႕ ေသြးပုလင္း ၅ လံုးထဲက သြင္းမွသာ။ အဲဒီက်န္တဲ႕ ေသြး ငါးပုလင္း ကလည္း ယခင္ စစ္မျဖစ္ခင္ အခ်ိန္က ေဆးပညာ ေက်ာင္းသားေတြ သုေတသန လုပ္ဖို႕ ထားထားတဲ႕ လူတိုင္း ေၾကာက္တဲ႕ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီ ေရာဂါပိုး ပါရွိေနတဲ႕ ေသြး။

ဒီေသြးသာ မသြင္းလိုက္ဘူးဆိုရင္ မၾကာခင္မွာပဲ သူ လူ႕ဘ၀ကို ေက်ာခိုင္းရေတာ႕မယ္။ ခြဲခန္းျပင္ပမွာ ေစာင္႕ေနတဲ႕ အိမ္သူဇနီးမယားနဲ႕ လူမမယ္ သားနဲ႕ သမီး ၃ ဦး။ သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္။ ဆရာ၀န္က ရွင္းျပတယ္။ ေသြးမသြင္းရင္ ခင္ဗ်ားအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘယ္လိုမွ အာမမခံႏုိင္။ ေသြးသြင္းမယ္ ဆိုရင္ ခ်က္ခ်င္း ခြဲစိတ္မယ္။ လိုအပ္တဲ႕ ေသြးကို သြင္းမယ္။ ခြဲစိတ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း အိပ္ခ်္အိုင္ဗီပိုး ခင္ဗ်ားေသြးထဲ ေရာက္သြားမယ္။ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီ ပိုးနဲ႕ ေနထိုင္သူ ျဖစ္သြားမယ္။ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီပိုး သယ္ေဆာင္ထားတယ္ ဆိုတိုင္း ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါ ျဖစ္တာ မဟုတ္ေသးဘူး။ ေဆးပညာရွင္ေတြ ညႊန္ၾကားတဲ႕အတိုင္း လိုက္နာ က်င္႕ႀကံေနထိုင္မယ္ဆိုရင္ ေနာက္ အနည္းဆံုး ၅ ႏွစ္ကေန ၁၀ ႏွစ္အထိ လူေကာင္းလို ေနထိုင္သြားႏိုင္မယ္။ ေနာက္ အနည္းဆံုး ၅ ႏွစ္ (သို႕မဟုတ္) ၁၀ ႏွစ္ ဆိုတဲ႕ အခ်ိန္အတြင္းမွာ သားနဲ႕ သမီးတို႕ လူလားေျမာက္ေအာင္ သြန္သင္ဆံုးမ ပဲ႕ျပင္သြားႏိုင္မယ္။ ၅ ႏွစ္ (သို႕မဟုတ္) ၁၀ ႏွစ္ဆိုတဲ႕ အခ်ိန္ အတြင္းမွာ သူ ေသသြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူ႕အိမ္သူ ဇနီးအတြက္ အခုအခ်ိန္ သူ ေသဆံုး သြားတာေလာက္ အတိဒုကၡ မေရာက္ႏိုင္။

ဟုတ္ၿပီ။ ေသြး သြင္းလိုက္ပါၿပီတဲ႕။ ေလာေလာလတ္လတ္မွာ မေသေတာ႕ဘူး ဆုိတာက လြဲရင္ သူ႕ အေသြးထဲ အသားထဲကို အိပ္ခ်္အိုင္ဗီပိုး ေရာက္ရွိ သြားေတာ႕မယ္။ သူဟာ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီ ေရာဂါပိုး သယ္ေဆာင္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာၿပီး ေနာင္ တစ္ခ်ိန္မွာ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ဆိုတဲ႕ လူတိုင္းေၾကာက္တဲ႕ ေရာဂါဆိုးႀကီးနဲ႕ ေသဆံုးရမယ္။ သားနဲ႕ သမီးကို လူလားေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တာကေတာ႕ ဟုတ္ပါၿပီ။ သူ မေသဆံုးခင္ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါရွင္ ဖခင္နဲ႕ အတူ ေနျခင္း အားျဖင္႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သူတို႕ေလးေတြ မ်က္ႏွာမ်ား ငယ္ၾကမလား။ လူဆိုတာမ်ိဳး ကလည္း ဒီေရာဂါ ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ဘာ႕ေၾကာင္႕ ျဖစ္တယ္၊ ဘယ္လို ျဖစ္တယ္ ဆိုတာထားလို႕ ေလာေလာဆယ္မွာ ႏွာေခါင္း ရံႈ႕ၾကမွာက အယင္။ သူ ေသဆံုးၿပီးတဲ႕ ေနာက္မွာေရာ သားနဲ႕ သမီး၊ က်န္ရစ္သူ ဇနီးတို႕ကို ပတ္၀န္းက်င္က ဘယ္လို ျမင္မလဲ။ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီေရာဂါသည္ ဒီလိင္ကိစၥေဖာက္ျပန္မႈ တစ္ခုတည္းေၾကာင္႕ ကူးစက္တာ မဟုတ္ပါဘူး ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာေျပာ လူေတြက ႏွာေခါင္း ရံႈ႕တာက ရံႈ႕ၾကဦးမွာပဲ။ ဒီဒဏ္ေတြ သူ႕ မိသားစု ခံႏိုင္ပါ႕မလား။

အာ… ရႈပ္ပါတယ္။ သားနဲ႕ သမီး လူပံုအလယ္မွာ အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္းျဖစ္ရမဲ႕ ကိစၥ။ ခုေန သူ ေသလိုက္တာကမွ ပိုေကာင္းမယ္ ထင္ပါ႕။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခဲတယ္ေျပာေျပာ။ လူထြင္းတဲ႕ ပါးစပ္မွ မဟုတ္ဘဲ။ နတ္ထြင္းတဲ႕ ပါးစပ္။ သူ႕သားသမီးေတြ မငတ္ေအာင္ေတာ႕ သူ႕ အိမ္ရွင္မက စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ ေလာက္ပါရဲ႕။ ေတာ္ပါၿပီ မသြင္းေတာ႕ဘူး။

အို ပတ္၀န္းက်င္က ဘာမို႕လို႕လည္း။ သားနဲ႕ သမီးနဲ႕ အိမ္သူသက္ထားနဲ႕ အနည္းေလး ငါ ၃ -၄ ႏွစ္ အလုပ္လုပ္။ အိမ္ရွင္မကိုလည္း အေျခက်ေစမဲ႕ အလုပ္တစ္ခု လုပ္ေစ။ အားလံုး အဆင္ေတြ ေခ်ာကာမွ ငါေသမယ္ေလ။ ကဲ… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္။ ဒီေသြးကို ငါသြင္းမယ္။

*************************************************************************************

စာဖတ္ၿပီး စိတ္ညစ္သြားၾကလားေတာ႕ မသိ။ ဟုတ္ကဲ႕။ ဒါဟာ တကယ္႕ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး။ သို႕ေပသည္႕ တကယ္႕ လက္ေတြ႕မွာ ႀကံဳလာႏိုင္တဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ သံုးသပ္ အေျဖရွာၾကည္႕ၾကတာပါ။ အကယ္၍ ကာယကံရွင္ ေနရာမွာ သင္သာဆိုရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ။ အဲဒီေသြးကို သြင္းမလား။ ေသြးမသြင္းဘဲ အေသပဲ ခံလိုက္ေတာ႕မလား။ သူငယ္ခ်င္းတို႕ အျမင္ေလးေတြလည္း သိခ်င္တယ္ဗ်ာ။

အမွန္က ဒီျပႆနာ ျဖစ္တာ ၁၉၉၆ ခု ေမလ အေျခခံပညာ အထက္တန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ။ ယူနီဆက္ရဲ႕ ေထာက္ပံ႕မႈနဲ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံ ၾကက္ေျခနီ အသင္းက ႀကီးမႈးၿပီး သင္တန္းေလးတစ္ခု ဖြင္႕ပါတယ္။ သင္တန္းအခ်ိန္က စေန၊ တနဂၤေႏြ ၂ ရက္။ သင္တန္းခ်ိန္က မနက္ ၉ ညေန ၄။ သင္တန္း တက္ေရာက္ အၿပီးမွာ သင္တန္းေၾကး ၂၀၀ ခ်ိီးျမွင္႕တယ္။ ( ဟုတ္ကဲ႕။ သူငယ္ခ်င္း ဖတ္တာ မမွားပါဘူး။) ယူနီဆက္ကေန သင္တန္းသားေတြကို တစ္ေယာက္ ၂၀၀ စီ မုန္႕ဖိုး ေပးတာပါ။ က်န္တဲ႕ သင္တန္း အေထာက္ အကူျပဳ စာအုပ္စာတမ္းေတြလည္း ေပးတယ္ဗ်ာ။ စာအုပ္ေတြဆို ေကာင္းမွ ေကာင္း ေၾကြစကၠဴနဲ႕ ရိုက္တားတဲ႕ စာအုပ္ေတြဗ်ာ။

ကိုးတန္းနဲ႕ ၁၀ တန္း တစ္တန္းကို ေယာကၤ်ားေလး ၅ ေယာက္၊ မိန္းကေလး ၅ ေယာက္ႏံႈးနဲ႕ စုစုေပါင္း အေယာက္ ၂၀ တက္ၾကတယ္ဗ်။ သင္တန္းရဲ႕ ေခါင္းစဥ္က သားဆက္ျခားျခင္းႏွင္႕ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီ၊ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ျပန္႕ပြားမႈ တားဆီးကာကြယ္ေရး ပညာေပး သင္တန္း ပါတဲ႕။

ကဲ ခုနက ျပႆနာကို ျပန္ဆက္ရေအာင္။ အဲဒီ ျပႆနာ စတာက ၁၀ တန္း အခန္းက စတယ္။ စတဲ႕ အေၾကာင္းအရာက ႏွစ္သိမ္႕ေဆြးေႏြး ပညာေပးျခင္း ဆိုတဲ႕ ေခါင္းစဥ္ကို ေဆြးေႏြးၾကရာက စတယ္။ ႏွစ္သိမ္႕ေဆြးေႏြးတဲ႕ အေၾကာင္းအရာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ဦးခ်င္း ကိုယ္တိုင္ ႀကံဳခဲ႕ရတဲ႕ ျပႆနာေလးေတြ ကိုယ္စီ ေျပာျပ၊ ရွင္းလင္းခဲ႕ပံု နည္းစနစ္ ေလးေတြ ေျပာျပၾကနဲ႕။ အဲ… တစ္ဦးခ်င္း ျပႆနာ ေျဖရွင္းၿပီးတဲ႕ ေနာက္မွာ အားလံုးအတြက္ ျပႆနာေလးကို သင္တန္း ဆရာ၊ ဆရာမေတြက ဖန္တီးေပးတယ္။ ၿပီးေတာ႕ တစ္ဦးခ်င္း သံုးသပ္ခိုင္းတယ္။ အေျဖေပးခိုင္းတယ္။

ဒီေဆြးေႏြးမႈရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က အိပ္ခ်္အိုင္ဗီေရာဂါပိုးသည္ လိင္ဆက္ဆံမႈ တစ္ခုတည္းက ကူးစက္ျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီေရာဂါပိုး သယ္ေဆာင္ထားသူသည္ ပတ္၀န္းက်င္အတြင္း သာမာန္လူကဲ႕သို႕ပင္ ေနထိုင္၊ စားေသာက္၊ အသက္ရွင္ ႏိုင္ေၾကာင္း၊ လက္ရွိအခ်ိန္ (သင္တန္းဖြင္႕သည္႕ ၁၉၉၆ ခု) တြင္ လူထုမွ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိနားလည္မႈ မရွိေသးသည္႕အတြက္ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီေရာဂါပိုး သယ္ေဆာင္သူႏွင္႕ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါရွင္မ်ားအေပၚ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ား ရွိေနေသးေပမဲ႕၊ အခုလို သင္တန္းမ်ား ဖြင္႕လွစ္ သင္ၾကားေပးျခင္းျဖင္႕ ဤေရာဂါပိုးႏွင္႕ ေရာဂါရွင္တို႕ အေပၚ အျမင္မွန္မ်ား ရရွိကာ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ား ပေပ်ာက္သြားလိမ္႕မယ္လို႕ ယံုၾကည္ေၾကာင္း၊ ဒီ႕အတြက္ သင္တန္းသားမ်ားဆီက တညီတညြတ္တည္း ေသြးသြင္းပါ႕မယ္ ဆိုတဲ႕ အေျဖကို ရေအာင္ သူတို႕ (သင္တန္း ဆရာ၊ ဆရာမတို႕) ႀကိဳးစားၾကျခင္းပါ။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ႕ ၁၀ တန္း အခန္းမွာ တင္ျပတဲ႕ ျပႆနာက သိပ္ၿပီး အေျခ မခိုင္ဘူး။ ျပႆနာရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္သည္ အိမ္ေထာင္မရွိသူ၊ လူပ်ိဳ၊ လူလြတ္။ ဒီ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႕တင္ ၁၀ တန္း တစ္ခန္းလံုးက ေျပာလိုက္တယ္။ ႏိုးပါ။ ေသြးမသြင္းပါဘူး။ အေသပဲ ခံသြားမယ္။

၁၀ တန္းအခန္းမွာ မွန္းခ်က္နဲ႕ ႏွမ္းထြက္ မကိုက္ခဲ႕တဲ႕ သင္တန္း ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား အဖြဲ႕ဟာ ၉ တန္း အခန္းကို ေရာက္ေတာ႕ ျပႆနာကို နည္းနည္း အဆင္႕ျမွင္႕လိုက္တယ္။ ေဆးကုသမႈ ခံယူရန္ လိုအပ္သူ ကာယကံရွင္သည္ အိမ္ေထာင္သည္။ အိမ္ေထာင္သည္မွာမွ ဘယ္လိုမွ ျငင္းမရႏိုင္ေအာင္ လူမမယ္ သားသမီး ၃ ဦးရွိတဲ႕ အိမ္ေထာင္ဦးစီး။ အဲဒီလို ျပႆနာကို အဆင္႕ဆင္႕ မြမ္းမံ ျပဳျပင္ၿပီးတဲ႕ ေနာက္က်မွ ေမာင္လူေအးတို႕ ၉ တန္း အခန္းမွာ လာခ်ျပတဲ႕ခါ ၉ တန္းတစ္ခန္းလံုး ဟုတ္ကဲ႕ သြင္းပါ႕မယ္ ေတြ ျဖစ္ကုန္ၾက ရေတာ႕တာပါပဲ။

ေျပာခ်င္တာ ဒီ ျပႆနာေလးသည္ ဖန္တီး၊ တည္ေဆာက္ထားတဲ႕ ျပႆနာ တစ္ရပ္ပါ။ သို႕ေပမဲ႕ ဖန္တီးမႈ ဆိုသည္ကလည္း မျဖစ္ႏိုင္တဲ႕ ဖန္တီးမႈ တစ္ခု မဟုတ္ျပန္။ အကယ္စင္စစ္ လက္ေတြ႕ ေလာကမွာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တဲ႕ ျပႆနာ တစ္ရပ္၊ အခင္းအက်င္း တစ္ရပ္။ ျပႆနာ ထဲကလို သြင္းမဲ႕ ေသြးမွာ ပိုး ပါ၀င္ေနတာ သိတာေၾကာင္႕ ေ၀ဖန္သံုးသပ္လို႕ ရတဲ႕ အေနအထား၊ တကယ္႕ လက္ေတြ႕ မွာေတာ႕ ပိုးရွိ၏။ မရွိ၏ ေ၀ဖန္ ပိုင္းျခားေနဖို႕ ေနေနသာသာ ေသြးသြင္း ကုသ ၿပီးေတာ႕မွသာ မိမိမွာ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီပိုး ရွိမွန္း မသိ ရွိသြားၾကရ တာမ်ိဳးပါ။

ဆိုေတာ႕ကာ ကမာၻ႕ကပ္ေရာဂါ တစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ႕ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ သူငယ္ခ်င္း ဘယ္လို ျမင္သလဲ။ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီ ေရာဂါရဲ႕ ကူးစက္ပံု၊ ကူးစက္နည္း ပ်ံ႕ႏွံ႕ပံု၊ ပ်ံ႕ႏွံ႕နည္းေရာ သူငယ္ခ်င္း ဘယ္အတိုင္းအတာထိ သိထားသလဲ။ ငါနဲ႕ မဆိုင္ဘူး။ ဒီေရာဂါနဲ႕ ငါနဲ႕ ပတ္သက္စရာလည္း ငါ႕မွာ ဘာမွ မရွိဘူးလို႕ ေျပာလို႕ မရေတာ႕ေလာက္ေအာင္ ကမာၻႀကီး တစ္ခုလံုးကို အလြန္တရာ လ်င္ျမန္တဲ႕ ႏႈံးနဲ႔ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနၿပီဆိုတာ ေမ႕မထားဖို႕ လုိပါမယ္။ ဒါမွသာလွ်င္ မိမိ ကိုယ္တိုင္လည္း ေရာဂါပိုး ကူးစက္ေစႏိုင္တဲ႕ အျပဳအမူ၊ အေနအထိုင္မ်ိဳး ေရွာင္ရွားႏိုင္မွာ ျဖစ္သလို၊ ကံ မေကာင္း အေၾကာင္းမလွလို႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အေျခအေန တစံုတရာေၾကာင္႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ (ဥပမာ။ ။ ဒီ ျပႆနာ ထဲက ဇာတ္ေကာင္လိုမ်ိုဳး) ေရာဂါပိုး ကပ္ၿငိ ေနသူမ်ားကိုလည္း ပစ္ပယ္ ထားျခင္း မရွိဘဲ၊ နားလည္ စာနာ ေထာက္ကူမႈ ျပဳကာ ေဖးမသြားႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။

အကယ္၍…. (ဖြဟဲ႕ လြဲပါေစ ဖယ္ပါေစ ဆိုခ်င္လည္း ဆိုေပါ႕ ေနာ္…) သူငယ္ခ်င္းသာ ဒီျပႆနာေလးထဲက ဇာတ္ေကာင္ ျဖစ္ခဲ႕မယ္ ဆိုရင္…

သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အေျဖေလး သိပါရေစဗ်ာ။ ဒီမွာ မေျဖခ်င္လည္း ကိုယ္႕စိတ္ထဲ ကိုယ္ေျဖၾကည္႕လည္း ရပါတယ္ဗ်။ အားလံုးရဲ႕ အျမင္ေလး ေ၀မွ်ႏိုင္ရင္ ပိုၿပီး ေကာင္းမလား ေပါ႕ဗ်ာ…